ტაბუ, ნაწილი XVIII – ნანუკა

ნაწილი XVIII – ნანუკა

საუზმე და ლიკუნას წერილი დამხვდა იმ დილას მაგიდაზე. თბილისში ჩავედი, ნანას ბავშვი უნდა დავიტოვო, ძიძა ცუდად გახდომია და თან რაღაცეებს ამოვიტანო და გამეღიმა. ოხ რა საძაგლად გამეღიმა. წავიდა ეს შტერი გოგო და დამიტოვა თავისი „პატარა“ ბიჭი. ნეტა როდის მიხვდება, რომ პატარა კი არა, დიდზე დიდია უკვე?! ეძინა ჯერ. გუშინ ძმაკაცები ყავდა თავის ოთახში და იმაიმუნეს გვიანამდე. გაიღვიძოს ნეტა დროზე, ლიკუნა სულ ხო თბილისში არ იქნება. აბაზანაში უნდა შევიდე, გადავივლებ თან და თან ამ შტერს დავულაგებ ჰიგიენის ნივთებს, იქიდან ძახილი რომ არ დაიწყოს, დეე, შამპუნი სად არის. შტერი ეს, შტერუკა. როგორი თვალებით მიყურებს ხოლმე, აბაზანიდან რომ გამოვდივარ დილაობით, როგორ არის ხოლმე ატუზული კართან, ნეტა განახა. გაიღვიძა ძლივს და გამოვიდა დარეტიანებული სახით სამზარეულოში, გაჭამო მეთქი და კიო, მშიაო. სულ შია დილაობით, ასე მივაჩვიე ბავშვობიდან და დავუდე ყველიანი და პამიდორიანი ბუტერბროდი და ჭამა გემრიელად, ლაითი ყავაც დავუსხი, ძლიერი ჯერ არ სჭირდება და გამოფხიზლდა ნელნელა, მიხვდა, რომ დედამისი არ იყო სახლში და უცებ დაცხა სამზარეულოში, აი კანით ვიგრძენი, რა იფიქრა და მეც ხო იმავეს ვფიქრობდი. უცებ მოამთავრა ჭამაც და ყავაც და აბაზანაში შევარდა, შერცხვა დაუბანელი პირის და აჩეჩილი თმის, არადა როგორ მიყვარს, გაბურძგნილი რომაა, უხდება ამ სულელს. შევიდე ტაბლეტი ფუჩუში, ვაცალე ათი წუთი რომ გამდნარიყო და შევუღე აბაზანის კარი. უკვე ისეთი სველი ვიყავი, რომ ჩემი წვენი და ტაბლეტი აზელილი იყო ჩემს მუტელში, შიგნით, ღრმად და შევაღე კარი და რას ვხედავ. დგას სარკის წინ, ნიჟარაზე დაყრდნობილი, ხელში ჩემი საყვარელი წითელი ლიფი უჭირავს და ანძრევს იმ ლიფში, უფრო ვუნდივარ, ვიდრე მე მეგონა და არ ელოდა ჩემ დანახვას. რა, ვითომ რატომ არ ჩაკეტა კარი? შტერი ეს. მერე უნდა ვასწავლო რეზინის გამოყენება, მაგრამ პირველად ურეზინოდ მინდოდა, ამიტომაც შევითხარე ის ტაბლეტი. სარკეში დამინახა, კარი რომ გავაღე, გაშეშდა, მეგონა დაუვარდებოდა, მაგრამ არა, რამხელა ყლე ჰქონია, რა ბიჭი გაზრდილა. ეჭირა ჩემი ლიფით თავისი ყლე და მომჩერებოდა სარკეში. მივუახლოვდი, წელზე ხელი მოვხვიე და მოვატრიალე ჩემკენ. ჩამომხედა. არ გაუღიმია, არ ეღიმებოდა. სახეზე მოვკიდე ხელი და ჩამოვწიე ჩემს სიმაღლეზე და ვაკოცე ტუჩებში. როგორ არ იცოდა, კოცნა როგორ უნდა. ინსტინქტები ჯერ კოცნის სიღრმეს, ზედა ტუჩის კბილებში მოქცევას და ენის ხახაში შეყოფის სიამეს ვერ კარნახობდნენ და მე ვუკარნახე ეს და დამყვა, რა ტკბილად დამყვა. თავისი სქელი, ლამაზი ტუჩებით და მინდოდა მისი პირველი სექსი ყოფილიყო ტკბილი და კომფორტული და მოვკიდე ხელი ისევ წელზე და წამოვიყვანე ოთახისკენ.  მომყვებოდა ნელა, მოჯადოებულივით, მგონი თვალიც არ დაუხამხამებია, ისე მაყოლებდა ნაბიჯებს, ფეხს ფეხებში მიდებდა და ამ სიარულისას მისი თმიანი ფეხი რომ მხვდებოდა ფეხებზე, უარესად ვსველდებოდი. დავაგდე ლოგინზე და შევხედე, ისე მიყურებდა, როგორც ასტრონომი ახალ ვარსკვლავს და არ მოვუშალე ნერვები მეტად, დავაჯექი და ნელა შევიყვანე მისი ამდგარი, უზარმაზარი ყლე ჩემს მუტელში, ნელა შევიყვანე და ნელა ვმოძრაობდი და მიყურებდა თვალებში, ასე მეგონა თვალშიც თავის ყლეს მთხრიდა, ისეთი მზერა ჰქონდა და ავჩქარდი ცოტა, კვნესა დაიწყო და თვალები დახუჭა, ამ სულელმა. რა ტკბილად შემოდიოდა ჩემში, ვერც წარმოვიდგენდი და მოუმატა კვნესას, ყვირილში გადაეზარდა და გაათავა უცებ და აქამდე თუ იწვა ლოგინზე და ხელები აქეთ-იქით ეყარა, უცებ მტაცა მკლავებში და ისე მომიჭირა გათავების მომენტში, რომ მეგონა, გადამიმტვრევდა მკლავებს ამ თავისი ნავარჯიშევი, ძლიერი ხელებით და დავარდა მერე უცებ ისევ და თვალს ვეღარ ახელდა, ისე ბორგავდა, თითქოს ძილში. ისეთი ცხელი სპერმა ჰქონდა, დამწვა ყველაფერი, ის ქნა, რაც მინდოდა და ვიმოძრავე კიდევ ცოტა ხანს და წამოვდექი მერე, მივუწექი გვერდით და სახეზე მოვეფერე, დახუჭულ თვალებზე მოვეფერე და შემოტრიალდა და თვალებში ჩამხედა. უკვე სულ დიდი ბიჭი იყო.

ტაბუ, ნაწილი XVII – ნიკუშა

ნაწილი XVII – ნიკუშა

ცხელოდა ქალაქში, საზიზღრად. ვერაფერს ვეუბნებოდი დედაჩემს, მეთქი, დე რატო არ მივდივართ.ხო ვხვდებოდი, რომ ეს ნაბოზარი მამაჩემი არაფრის მომცემი იყო და დედასაც არ შეეძლო, სადმე წავეყვანე და უცებ ნანუკა ჩამოვიდა. დილას რომ გავიღვიძე, სამზარეულოში დამხვდა, ცოტა აჩეჩილი, ვიდრე სჩვეოდა, ცოტა დაღლილი სახე ჰქონდა, მაგრამ რაღაცნაირი იყო მაინც, ისეთი, როგორიც აქამდე, რაც მახსოვს არ მინახავს, ბედნიერი და კმაყოფილი იყო თითქოს და იმ საღამოს ამოვედით აქ, წყნეთში. სეზონი იყო და დიდი ბაითი ვერ ვიშოვეთ, რაღაც პატარა  ბინაში შევიჭუჭყნეთ და მე რა მენაღვლებოდა, მარტოს მეძინა და დედას და ნანუკას ერთად, ერთ ლოგინში დაჟე და ან როგორ იწვნენ, როგორ თავსდებოდნენ არ ვიცი, მაგხელავე ლოგინი იყო ჩემი და ლამისაა, არ მყოფნიდა. მარა ასწორებდა ეს პატარა ბაითი, ერთი აბაზანა გვქონდა და დილაობით ხან ნანუკა მელოდა მე, ხან მე ველოდი, დედაჩემი ყოველთვის ორივეზე ადრე დგებოდა ხოლმე და კვერცხს გვიწვავდა საუზმეზე ან რამე უფრო გემრიელს გვიმზადებდა, სანამ მე და ეს წაკლა ერთმანეთს ველოდებოდით აბაზანის კართან. რამდენჯერ მივყრდნობილვარ და უნიტაზის ჩარეცხვის ხმისთვის მისმენია, რომ წარმოვიდგენდი, როგორ წამოიწევდა ამ დროს, ფუჩუს გამოიმშრალებდა და ამოწევდა ამ თავის გამჭვირვალე ტრუსიკს, რომ უფარავდა ყველაფერს და ვაფშემც არ უფარავდა, რამდენჯერ დამინახავს სახლში, ზემოთ შემოპარსული თმები, ქვემოთკენ რომ მუქდებოდა და ვერასდროს მიგრძვნია, სადამდეა გაზრდილი და როგორია იქ, სულ სიღრმეში. როდის მოვა დრო, თითს რომ ჩავუცურებ მაგ სიბნელეში და სისველე დამხვდება თუ რაც დამხვდება, არ ვიცი. თუ შემასწრო ხოლმე აბაზანაში, მენძრევინება ყოველ დილას, მაგის ჩახდილ ტრაკს რომ წარმოვიდგენ, ამ უნიტაზზე დამჯდარს და და ვთხვრი ხოლმე ყველაფერს და ბოლოს მიწევს, კარგად მოვწმინდო, დედამ რომ არაფერი იფიქროს. ისევ 10 წლის ვგონივარ, აი ნანუკას კალთაში რომ ვიჯექი ხოლმე და ვერაფერს ვფიქრობდი, მის მკერდზე მიხუტება რომ მსიამოვნებდა და მიყვარდა, ამის გარდა. არადა გავიზარდე, დე, ნანუკას მკერდი ნანუკას ძუძუებად გადაიქცა და ერთი სული მაქვს, მაისურის და ლიფის გარეშე ვნახო და დავკბინო, ეგ საზიზღარი ეგ, როგორ მამწარებს.

ტაბუ, ნაწილი XVI – ლიკუნა

ნაწილი XVI – ლიკუნა

მოულოდნელად დამადგა თავზე, წამოვედი იქიდან და ვაფშე, ლუკასგანაცო. მომახალა, როგორც სჩვეოდა, გაუფრთხილებლად და პირდაპირ. ასე მგონია, მაგ მომენტში ამიდგა პირველად ამ გოგოზე. უკვე მოხარშული ჰქონდა მთელი ამბავი, გზაში იფიქრა ეტყობა და დაალაგა ყველაფერი თაროებზე თავის გემოზე. თავისუფლების სუნი ჰქონდა, ნამგზავრი, დაღლილ-გაოფლილი იყო, მაგრამ თავისუფლებას აფრქვევდა. ასე მეგონა ჩემი ნანუკა დამიბრუნდა, ჩემი სკოლის პადრუგა, გიჟი და გადარეული, როგორიც მაშინ იყო. შენთან დავრჩები, სანამ არ ჩამოეთრევა და სახლის გასაღებს აქ არ დადებსო და დარჩა და მერე ერთად წავედით დასასვენებლად, თბილისში რა გაგვაძლებინებდა. მოვკიდეთ ნიკუშას ხელი და წყნეთში ავედით, ჩვენთვის მშვიდად, გოგოები და ჩემი პატარა ბიჭი. რაღა პატარა იყო, მარა ჩემთვის როდის გაიზრდება, არც კი ვიცი. ოროთახიან ბინაზე უკეთესი ვეღარაფერი ვიშოვეთ გაქანებულ სეზონზე და ერთად გვეძინა მე და ნანუკას და გვეძინა ნაკლებად, იმას ეძინა ხოლმე და მე მეღვიძა და ერთ სული მქონდა, ხელი გადამეცურებინა მეზობელ საბანში. ვერ ვბედავდი და ვიყოფდი მერე ხელს და ვმასტურბირებდი, თითქოს ნანუკას ფუჩუში მქონდა ხელი, ისე და მის ძუძუებს ვსრესდი, ტკივილამდე და ყვირილამდე და ლამის ვილურჯებდი ხოლმე, ისე ვისრესდი. კიდევ კაი, ღრმა ძილი იცის და არ ეღვიძებოდა, რას იფიქრებდა, არც კი ვიცი. როდესმე უნდა გავბედო, აღარ შემიძლია ამის მარტო ყურება, ხელი მინდა მოვკიდო და ვეფერო, ამ თავისი გოგოშკასავით კანზე. რა გენი აქვს, სკოლის მერე დიდად კი არ გაზრდილა, თვალები დაუჭკვიანდა მარტო, თორე ისე ნაოჭი ამას არ ეტყობა და ფორმები ამას არ შეცვლია, ბედნიერს.

ტაბუ, ნაწილი XV- ნანუკა

ნაწილი XV- ნანუკა

პერიფერიულ მხედველობაზე დედამოტყნულობა ალბათ არაფერია მსოფლიოში. იმ დღეს მომეჩვენა, თითქოს ლუკას მანქანა დავინახე სადღაც, ან დავინახე ან არა, ხზ. იყო დრო, სუნთქვა მიჭირდა ამ ქალაქში, ეგეც რომ აქ მეგულებოდა, ახლა მკიდია, როდემდე უნდა მძულდეს? მევე მაწუხებს უფრო, ვიდრე მაგას. მაგას ეს გულგრილობა უფრო აგიჟებს. იდიოტი, ეგონა ახალი, კრიალა მანქანით დამიბრუნებდა, ბებიამაგისამ. მარა რას ვერჩი, ჩემი ბრალია, ეგრე რომ ეგონა. ისე მიყვარდა, ყველაფერი მაგისთვის მინდოდა, ყველაფერზე თანახმა ვიყავი, იმ მინიმუმისთვის, რასაც ქმარი ცოლს უნდა აძლევდეს, ყველაფერზე ვიყავი წამსვლელი. როცა მოვუნდებოდი, მაშინ ვყავდი, მე რომ მინდოდა ხოლმე, ღამე რომ დავსველდებოდი და ყლეს ითხოვდა ჩემი სხეული, შემომიჯიჯღინებდა ხოლმე, შემეშვიო. მერე რაღაც ჭორები მოვიდა ჩემს ყურამდე, თუმცა რა, ისედაც ვხვდებოდი, მარა სხვა რომ გეუბნება, უფრო ხელშესახებ კონტურებს იძენს ამბავი და ის ზაფხული პიკი იყო. თავი ამტკივდა და ადრე წავედი სახლში, ეს უკვე გავარდნილი იყო თავისი დაუსრულებელი საქმეებიდან ერთერთზე და მარტო წავედი, ტაქსი გავაჩერე და ჭიშკარი დამხვდა დაკეტილი. მეთქი შიგ ხო არ აქვთ, ვინაა სახლში დარჩენილი, გარედან გასაღებიც ყოფნიდა და დავაბრახუნე მაგრად, ერთი სული მქონდა, წამალს სანამ დავლევდი და მივწვებოდი, აღარ მართობდა უკვე ამათი ერთი და იგივე ამდენი წელიწადი, მარტოობა მინდოდა და უცებ კარი ლუკამ არ გამიღო?! რაღაცნაირი გაბურძგნილი და მოუწესრიგებელი მეჩვენა, მარა ყურადღება არ მიმიქცევია, ბევრი რამე მეკიდა უკვე. უხმოდ ავუარე გვერდი და ოთახში ავედი. იქაც რაღაც უწესრიგობა იყო, თუმცა გამორიცხული არაა, მე თვითონ დამეტოვებინა დილას ასეთ დღეში. დაწოლის მეტი არაფერი მინდოდა და წამოვწექი. ჯერ სუნმა შემაწუხა, თავიდან ვერ მივხვდი, რა სუნი იყო. მაგის სუნებს ვცნობდი კიარადა მე თვითონ ვყიდულობდი ყველანაირ კოსმეტიკას, ჩემებს ვეღარც ვგრძნობდი უკვე და აქ რაღაც უსიამოდ ტკბილი სუნამოს სუნი იყო, ჩემი სამყოფელისთვის უცხო და უცებ დამარტყა თავში, ნატას რომ დავცინე გუშინ გოიმურ სუნამოზე, ძაან ძვირი რომ ღირდა და მარტო ამიტომ რომ იყიდა ამ უგემოვნო დედაკაცმა, ეს სუნი იყო! რაღაც უგვანო მიგრძნო გულმა და ეგრევე ავდექი და იქვე ლოგინის ქვეშიდან რაღაც ვარდისფერი შევნიშნე. ლიფი! მაგ ახვარი ქალის ლიფი, ეტამიდან. მაგ მაღაზიიდან არ გამოდის მგონი. ყველაფერი გაიასნდა, ასე მეგონა, დავინახე, როგორ ჟიმაობდნენ აქ, ჩემს ლოგინზე, სადაც მე მძინავს, სადაც ვმასტურბირებ ხოლმე ჩაკეტილ ოთახში, როცა ლუკა სახლში არ არის და ვკაიფობ, უცებ კარი რომ ღია იყოს და ვინმემ შემოაღოს. აი, აქ მოტყნა ეს საზიზღარი ქალი, სკოლიდან რომ ვერ ვიტან. ყოჩაღ ლუკა! წავედი მე აქედან და ვაფშე, წავედი.

ტაბუ, ნაწილი XIV – ლუკა

ნაწილი XIV – ლუკა

იმ დღეს საჭმელად რომ გავედით, ნატა არ წამოსულა, მერეღა შევნიშნე, არც გოგოებში იყო გარეული და ირაკლიც მარტო იჯდა, რაღაცნაირად მოწყენილი, ამდენი წელი გავიდა და ისევ ამაყობს ნატასნაირი ნაშა რო დაითრია ცოლად. სიყვარულს კი ვერ ვატყობ, პროსტა უსწორდება ასეთი ლამაზი როა ეს გოგო. სად მქონდა სკოლაში თვალები, მაშინ ვერც ვამჩნევდი, როგორ მიღიმოდა ხოლმე და როგორ ცდილობდა დერეფანში ჩემს ახლოს ჩაევლო. ნანუკას გარდა ვერავის ვხედავდი მაშინ. მერე კი თვალი ამეხილა კი არადა, ეს რომ სახლში დავისვი, მადაზე მოვედი და თითქოს ყველა ერთად დავინახე.  რაღაც უნდა მეჩალიჩა რა, ასეთი მომენტის ხელიდან გაშვება არ შეიძლებოდა. სმს მივწერე, ცუდად ხომ არ ხარ მეთქი და თვალისჩაკვრიანი ტექსტი დამიბრუნა, დაღლილი ვიყავი და სახლში ვარ წამოწოლილიო. ბინდი გადამეკრა თვალზე, ვითომ დამირეკეს და სასწრაფო საქმეზე დამიძახეს, ისე წამოვხტი შუა სუფრიდან, აღარც მშიოდა და მივატოვე ნახევარი საჭმელი თეფშზე და გავვარდი სახლისკენ. თან იასნად, ჯერ სხვა მიმართულებით წავედი, რა ვიცი, მანია მაქვს უკვე, რამე არ ეეჭვათ და გადავუხვიე მერე ჩვენი ბაითისკენ. შევედი და შიგნიდან ურდულით გადავრაზე ჭიშკარი, რომ ვერავინ შემოსულიყო ხმაურის გარეშე და ეგრევე ამათ ოთახში მივაჭერი. იქ კი არ დამხვდა! მეთქი, რა ჯანდაბა ხდება და თურმე ჩემს ოთახშია ეს ჩათლაშკა გოგო. წამოწოლილა ჩემი და ნანუკას ლოგინზე და მიყურებს. თვალებზე გადაკრული ბინდი კი არ დამეწმინდა, გასქელდა მგონი უფრო და მაგის უზარმაზარი ძუძუების შუა ღარის მეტს ვეღარაფერს ვხედავდი. ჩავუყავი ხელი და ჩავეფალი მთლიანად მის მკერდში, რა ფუმფულა ძუძუები ქონია, გემრიელი, ხელში მთლიანად რომ მოგხვდება და გამოგივსებს ხელისგულს. დავუსრისე და მეორე ხელი ტრუსიკში ჩავუყავი, სველი იყო უკვე, სველი მელოდებოდა. ეგრევე გავაძრე ტანსაცმელი, ვეღარ ვითმენდი. საფულეში რომ რეზინა მიდევს, ყოველი შემთხვევისთვის, ახლაც მედო და წამოვიცვი და შევუდე ღრმად, ისე შევუდე, რომ კივილი ძლივს შეიკავა. პირზე მქონდა ხელი მიჭერილი და ისე ვტყნავდი, ხელისგულზე მკბენდა, თვალები ამღვრეული ჰქონდა და მეგონა, მომიკვდებოდა სიამოვნებისგან და ნელა ვუდებდი, ნაზად, სიამოვნება რომ გამეგრძელებინა. მეც მაგრად ვიყავი, ცხელი იყო და გემრიელი რაღაცნაირად. საღოლ ირაკლი, მაგარი ცოლი გყოლია.

ტაბუ, ნაწილი XIII – ნატა

ნაწილი XIII – ნატა

რა სისულელე აიტეხეს ეს, მთელი სასტავი ერთად წავიდეთ დასასვენებლადო, ზოგის ცოლს ვერ ვცნობდი და ზოგის ქმარს კიდევ, ვინ იყვნენ, საიდან მოვიდნენ. თუმცა აქ უფრო იოლი იყო ლუკას მივახლოვებოდი ისე, რომ არავის ეგრძნო, განსაკუთრებით ამ ჩემს ირაკლის, რომ რამე გაიგოს და მიმატოვოს, მერე რა ვქნა, თორემ მაგისთანა ქმრის დედაც შევეცი, თვეში ორჯერ მოვალეობისთვის მტყნავს, ასე მგონია. შვილი უნდა, საიდან მოვუტანო ეს შვილი, მეც კი მინდა, იქნებ რამემ შემაკავოს, რომ არ გავგიჟდე, მარა არ მიჩნდება. არ ვიცი, ჩემი ბრალია თუ ამისი, ექიმთან უნდა წავიდე უეჭველად, მარა როგორ ვუთხრა, რომ სექსი საუკუნეში ერთხელ გვაქვს და გადაყოლილია ძმაკაცებს და იმათ იქეთ კიდე ვის, არ ვიცი და არც მაინტერესებს, მე კარგად მამყოფოს. ანტონასთან თმის დასავარცხნად წავიდე და ეტამში სექსი ლიფები ვიყიდო. თუმცა რა, ეს სექსი ლიფებიც ჩემთვისაა, ეს გამოყლევებული ვერც ხვდება ხოლმე რა მაცვია, როცა მოვუნდები, საუკუნეში ერთხელ, არც გამხდის ხოლმე, ისე მკრავს ხელს და დამაგდებს და გამხდის ტრუსიკს, დარწმუნებული ვარ, ვერც ამჩნევს, მაგისი ბევრი ფული რომაა გადახდილი აიმაგ ტრუსიკში და ლამის დაუსველებზე შემიდებს და ორ წუთში ათავებს. ვწევარ ხოლმე მერე კაი ხანს, ვცდილობ, იქნებ რამე გამოვიდეს, იქნებ დავფეხმძიმდე და აზრი გამიჩნდეს ცხოვრებაში, მარა დღემდე არა და ნელნელა ვიკიდებ, როგორც ვატყობ. ექიმთან წასვლა არ უნდა თვითონ და იყოს ისე, მე რა პონტში ვიქნები უშვილო. მკიდია უკვე რა. ლუკას ვუყურებ ეს დღეებია და ეს ნაბიჭვარიც მიყურებს და გადავირიე უკვე ქალი, აღარ შემიძლია. სადმე უნდა გავტყდეთ მარტოები, უნდა დავუწვე და დავაწვინო და უნდა გავიგო ბოლოს და ბოლოს, კაცი როგორია. რაც უნდა ის ქნას ირაკლიმ, თუ უნდა ზედ დამაკლას ეს თავის ძმაკაცი.

ტაბუ, ნაწილი XII – ირაკლი

ნაწილი XII – ირაკლი

რაღაც ნიტოდ უცინის ეს ორი ერთმანეთს, ან მე მეჩვენება ან მართლა, ოღონდ მართლა. სულ რომ ეზარებოდა ჩემი ბიჭების მოხედვა, აგერ გუშინ გადაგვყვა თავს, ხან თეფში გამოცვალა და ხან რამე ხომ არ გაგიცხელოთო და თითქოს, სულ ლუკას უყურებდა. მოვუტყნავ დედას ამ ჩათლაშკას, არაფერი გაბედოს. ბიჭი მინდა გამიჩნდეს, ჩემნაირი გავზარდო, ჩემი ალი და კვალი, ეს კიდე ვერ ფეხმძიმდება, ამდენი წელია და კიდე სადმე თვალი გაექცეს, მოვუტყნავ დედის ტრაკს. ლუკაზე რომ აცეცებდა თვალებს სკოლაში, კი არ დამვიწყებია. მარა ჩემი ცოლი გახდა მერე და ჩემი შვილების დედა უნდა გახდეს, რადაც უნდა დაჯდეს. ხანდახან ვფიქრობ, იქნებ ჩემშია პრობლემა და მეც წავიდე ექიმთან, მარა ვერ რა, რა პონტში უნდა მქონდეს მე პრობლემა? ოდნავ მოშიშვლებულ ქალს რომ ვხედავ, ეგრევე მიდგება და არ გამიგია, ასეთი პოტენციის კაცს ქალის დაორსულება არ შეეძლოს. ამის ბრალია, ამის უნაყოფო დედას შევეცი. ამის გადამკიდეს რაღაცეები მეჩვენება. ლუკა როგორ შეეხება ჩემს ცოლს, ჩვენ ხო ძმადნაფიცებივით ვართ, ერთნი ვართ და მე მაგის ნანუკას დღემდე კერპივით შევყურებ. აღარაა ცოლი, მარა მაინც. რა გამაფიქრებს რამეს.

ტაბუ, ნაწილი XI – ნატა

ნაწილი XI – ნატა

რა მინდოდა, სად ვეკვეხებოდი. ნანუკას და ლუკას შორის? თუ ლუკას და ირაკლის შორს? თუ ნანუკას და ჩემს თავს შორის? ჩემს სკოლისდროინდელ თავს, ნანუკასი ყველაფერი რომ მშურდა, თხელი და მაღალი ფეხებით დაწყებული თაყვანისმცემლებით დამთავრებული. წაკლა ეგ. ვითომ სულ არ ეცვა მოკლე კაბა, მარა ისეთი ფეხები ქონდა, რომ ჩვენი ყველა სკოლელი ბიჭი აშტერდებოდა დერეფანში გავლისას და როგორ იფერებდა, თითქოს მის გარდა გოგოები არ დავდიოდით სკოლაში. მერე ადგა და ლუკას გაყვა ცოლად, ყველაზე მაგარ ბიჭს სკოლაში, მთელ გოგოებს რომ გვიყვარდა და აბა რას იზამდა, აგვაცალა ცხვირწინ ყველაზე სასურველი ლუკმა. აგვაცალა და ვერ შეირგო, ვერ არა, არ შევარგე. ისე გავუვლიდი ხოლმე ლუკას ცხვირწინ, ვითომც აქ არაფერი, ვითომ მხოლოდ ჭიქებს ვუცვლიდი მაგას და ჩემს ქმარს. ეს შტერი ირაკლი კიდე ვერაფერს ხვდებოდა, უხაროდა თავს რომ დავტრიალებდი და რამდენჯერ თითქოს შემთხვევით გამივლია სუფრას და ლუკას შორის, ვითომ მაგათზე ვზრუნავდი, არაფერი მოაკლდეთ მეთქი, მაგათი კარგიც რა, ყელში ამოვიდნენ. მგონი ვერც ლუკა ხვდებოდა თავიდან, მაგრამ ერთხელ სამზარეულოში ჩაის პაკეტის ძებნისას ლამის ტრუსიკი რომ გამომიჩნდა, მაშინ მიხვდა და მიხვდა და რას მიხვდა, უარესი დამიტრიალა, ვიდრე მე ვჩალიჩობდი მანამდე. თეფშის გამოცვლას მთხოვდა ხოლმე უმანკო ღიმილით და ახალს რომ დავუდებდი, თითქოს მეხმარებოდა და ხელს მკიდებდა, ცხელ ხელს ძალიან. თუ ახლოს მიწევა მომიხდებოდა, ფეხს არ გაწევდა ხოლმე და იძულებული ვიყავი, შევხებოდი და ცეცხლი მეკიდებოდა. საზიზღარი ეს. რა, არ იცოდა რა რისკზე მიდიოდა ან თვითონ ან მე სად მიშვებდა? მიხვდებოდა ირაკლი რამეს და შემოვაკვდებოდით რომელიმე, ახლა რომ ვფიქრობ, როცა ყველა ქარიშხალი გადავლილია, არც ვიცი, რომელი უფრო შემოვაკვდებოდით. ალბათ მე მეტი წამებით მომკლავდა, მე ხო მაგის ძმაკაცი არასდროს ვყოფილვარ, მარტო მისი შვილების დედას ხედავდა ჩემში, რაღაც ინკუბატორს და მეტს ვერაფერს, მოვალეობისთვის მომტყნავდა ხოლმე თვეში ორჯერ და ეგ იყო მთელი ჩემი სექსუალური ცხოვრება და ვერც წარმოედგინა, რომ მეტი მჭირდება, ვიდრე უგემურადაკოცე-შეყავი-ცოტაგაიმოძრავე-გაათავესი. ნეტა რა გასაკვირია, ლუკა რომ მომინდა. ტიპი ერთი მზერით მაძლევდა უფრო მეტ ორგაზმს, ვიდრე ირაკლი თავისი შეყოფით. ჯანდაბა რა.

ტაბუ, ნაწილი X – ლუკა

ნაწილი X – ლუკა

ელიავასთან დავინახე მაგის მანქანა, რას ვერ ვიცნობდი, ახალი ლექსუსის გასაღები რომ მესროლა და წავიდა და ამ თავის გაქექილ რავჩეტირეში ჩაჯდა და მოხია ადგილიდან, გაეხურებინა მაინც მანქანა, ცოდო იყო იმ ზამთარში. ეს ქედმაღალი და ბოზანდარა დედაკაცი ესა. იქნებ როგორ მინდოდა იმ ლექსუსით ბოდიშის მოხდა ყველაფრისთვის, რაც დამიშავებია, მარა არაო. კაპიკებში გავყიდე, აღარ მინდოდა საერთოდ გამხსენებოდა. ის გასაღების ხმა მახსენებოდა სულ, რაღაცნაირი წკარუნით რომ დაეცა ასფალტზე. დამიზნების თავიც არ ჰქონდა, ისე გაცოფდა, მომიგდო გასაღები და გაიქცა და გაიქცა და წავიდა და ბოლო იმედიც დავკარგე, რომ ისევ მაგის მკლავებში გავიღვიძებდი როდესმე და ისევ იკვნესებდა ჩაძინებისას, რაღაცნაირად ბავშვივით, თან რომ ეძინება და თან რომ ვერ გაუგია რა სჭირს, ვაიმე როგორ მენატრება. რა ყლედ მინდოდა ან ის ინგა ან ის ნანკა ან ნატა საერთოდ რა ჯანდაბად მინდოდა, კინაღამ გავიშარე, არადა ამის ცალ ფეხსაცმლად არ ღირან არც ერთი, მარა ამას ახლა ვხვდები, მაშინ კი ვერ ვხვდებოდი, ყლეზე რომ მეკიდა, გაიგებდა თუ არ გაიგებდა რამეს, რომ მეგონა მოითმენდა და გაჩუმდებოდა ყველაფერზე, ისეთი სვითი რომ იყო და რბილი და მსუბუქი. რანაირად ამოვუყვანე ყელში ყველაფერი, თუ ვხვდებოდე. მარა მოვბეზრდი ალბთ, მოვბეზრდი ჩემი უვნებობით, რა მექნა, იმ დღეს სამჯერ მყავდა ინგა მოტყნული და აღარაფრის თავი მქონდა და მაშინ აღარც მიდგებოდა ამაზე, შეჩვეული მყავდა თითქოს, მეგონა სულ  ჩემი იქნებოდა, როცა მინდოდა მაშინ მივაწვენდი ლოგინზე და შევუდებდი და ვაკივლებდი სიამოვნებისგან და ისიც სულ ღიმილით მიმიღებდა და მიყურებდა თვალებში, თითქოს ჩემში შემოსვლას ლამობსო, ისე გაიხსნებოდა და იქნებოდა მარტო ჩემი და სულ მარტო ჩემი და ჩემი კარგიც მოვტყან, როგორ შევცდი, როგორ შევაძულე თავი. ქალს, რომელიც ახლა და დღეს ჩემს თავს მირჩევნია და მკლავს მისი სიძულვილი, სიძულვილიც აღარ, უკვე გულგრილობა და ეს უარესია, ნეტა ისევ ვძულდე, რაღაც გრძნობა მაინც ექნებოდა ჩემდამი და ახლა სულ აღარაფერი აქვს. ის დრო მენატრება, რომ გაცოფდებოდა ჩემზე და დამაგდებდა ხოლმე, დამაჯდებოდა ზევიდან და ისე მომტყნავდა, თითქოს კაცი ის იყო და მე ვიღაც ბოზანდარა ვიყავი და მიბრძანდებდა, როდის რა გამეკეთებოდა, ასე იყრიდა ჩემზე ყველა ჯავრს და მგონი ეს მისი მბრძანებლობა რომ მომწონდა, იმიტო ვაკეთებდი ყველანაირ საძაგლობას და ზღვარი ვერ დავიცავი, აშკარაა.

ტაბუ, ნაწილი IX – დაჯი

ნაწილი IV – დაჯი

მოვედი შუადღეს, გასაღები ხალიჩის ქვეშ დამხვდა, მარცხენა კიდეში, როგორც იცის ხოლმე ამ გოგომ. კარი რომ გავაღე, ისეთი სექსის ოხშივარი დამხვდა, მეთქი ვინ ყავდა, რა ქნეს ამისთანა. რანაირად ნატყნაურები ბინა არ დამილაგებია, რა არ მიპოვია, მარა ეს რაღაც სხვა იყო. არაფერი ეყარა ძირს, არც ნახმარი რეზინები და არც სველი ხელსახოცები, თითქოს ყველაფერი დალაგებული იყო, მაგრამ ოთახში ისეთი ვნება ტრიალებდა, თავბრუ დამეხვა, თესლის და ნანუკას მუტლის სუნი იდგა, უკვე ნაცნობი სურნელი, არაერთხელ რომ დამხვედრია აქ, აი ამ ბინაში და დამაქანავა. რა დროს დალაგება და ზარის მოლოდინი იყო, გადავაგდე საერთოდ ტელეფონი, კარი კარგად ჩავკეტე და ლოგინზე წამოვწექი, ვცდილობდი წარმომედგინა, გუშინ ღამით რა მოხდა აქ და დავსველდი ნელნელა, ტრუსიკზე თითი რომ დავიდე, გამოჟონილი ქონდა სისველეს და მეთქი, რატო გადავდო და ჩავიყავი თითი ტრუსიკში, ცხელოდა და სისველე იყო და არ მეყო ადგილი და ჩავიხადე, ცალ ფეხზე გავიხადე კიდეც და გადავიფარჩხე და დავუწყე მოფერება ჩემს კლიტორს, თითის ენით დასველება არ დამჭირვებია, ისეთი სველი ვიყავი, მოდიოდა და მოდიოდა წვენები ჩემი მუტლიდან და რა კარგი იყო, ხელოვნურად ჩემი თავის გაღიზიანება არ მიყვარს, ასე მგონია, ვიღაც რაღაცას მაძალებს და ასე ბუნებრივად სველმა გავაგრძელე ჩემი ფუჩუს ფერება, ერთი თითი არ მეყო და მეორე მოვიშველიე, ორივე თითით ვსრესდი ჩემს კლიტორს და ვკვნესოდი თან სიტკბოსგან. არ მეკიდა?! არავინ მისმენდა და ვიღაც მეზობლის ბიჭს თუ ქონდა ყური მოდებული კარზე, ესმინა კიდეც. არ მეყო ორი თითიც და რაღაცას დავუწყე ძებნა, მუტელში რომ შემედო და მეგრძნო კარგად, უცებ ვერაფერი ვიპოვე, მერე გამახსენდა, ტუში მედო ჩანთაში, ჩანთა კი კართან მქონდა დაგდებული. რა მექნა, ისე მინდოდა მუტელში რაიმე მსხვილის შეგრძნება, ავდექი ასე თითებით კლიტორზე, არ გავჩერებულვარ და მივედი ჩანთამდე, მოვაფათურე ხელი და ვიპოვე ჩემი ტუში, წამწამებზე რომ ვიდებ ხოლმე და აგიჟებს ყველას, სანაძლეოებს რომ დებენ, მისია ეს წამწამები თუ დაწებებულიო და პირში ჩავიდე, უნდა დამესველებინა კარგად, სანამ შევიდებდი, იქნება და ჩემი წვენი არ ყოფნოდა და წავწექი ისევ ლოგიზე და შევიდე ტუში მარჯვენა ხელით და მარცხენათი კლიტორის ფერებას ვაგრძელებდი. წამოვიდა ორმხრივი სიამოვნება, ოი, როგორ წამოვიდა და წავიღე  მერე ეს ჩემი ტუში ანუსისკენ და ანუსის ხვრელში შევყავი და უფრო ნელა გავაგრძელე მოძრაობა და ნელნელა მოვიდა ორგაზმი, უცებ რომ დამიარა მხურვალებამ, კვნესის თავიც აღარ მქონდა, ისე დავვარდი, თავი გადავწიე უკან და თევზივით ვყლაპავდი ჰაერს, აი იმ ჰაერს, სექსის ოხშივარით სავსეს.